یا لطیف
اینروزها باز با تمام وجودم در حال تماشای اعمال حاجیان در شبکه مسجد الحرام هستم و حسرت است و حسرت که در جانم ریخته میشود. از آنجایی هم که ما انسان ها ذاتی کاسبکارانه داریم دو روز است که روزه ام و نماز این شبها را میخوانم شاید که در اعمال و ثواب حاجیان سهیم باشم.
فقط یک نکته شدیدا ذهنم را درگیر کرده. این درگیری از دو سه ماه پیش وقتی یکی از آشنایان اس ام اسی برایم فرستاد آغاز شده و این روزها بی اختیار شدت پیدا کرده که آزارم میدهد. اس ام اس این بود : شیطان خطاب به حاجیان (ایرانی) .... ای شمایی که به من سنگ میزنید, برسید تهران به من زنگ میزندید.
به والله به این لطیفه اعتقاد دارم.
باور نمیکنید ؟!
یکیش خودم.
کلی به این ملعون زنگ زده ام.
او اینجاست.
یا لطیف
مادر که باشی درد داری...
مادر هم که نباشی درد داری...
اصلا زن که باشی درد داری.
بچه ها با زمانه ی بد, بد شده اند... خیلی. پای درد دل هر مادری که مینشینی از درد بچه هایش مینالد.
کاش سنگ میزائیدم شده کلام آخر هر مادری.
یعنی واقعا سنگ بهتر از اولاد است؟!
او اینجاست.
