یا لطیف
آدمی منزوی نیستم اما به شدت تنهایی هایم را دوست دارم. زیرا تجربه کرده ام که تنهایی هایم مرا به او بیشتر نزدیک میکنند. این بدین معنا نیست که بیزار باشم از بودن با آدم ها. این به این معناست که با او بودن را بیشتر ترجیح میدهم.
اینجا نیامده ام که دورُ برم را شلوغ , و ایجاد ارتباط کنم. زیرا وقتی با اویم نیازی به چیزی حس نمیکنم. اینجا هستم چون او هم اینجاست.
همه ی موجودات , اعم از انسانها , حیوانات و گیاهان را دوست دارم الا..... آدم های بد و باری به هر جهت را. این آدم های خوب هم لازم نیست حتما مسلمان باشند. همینکه انسان باشند و اصول انسانی را رعایت کنند برایم قابل احترامند...باقی مربوط به خودشان است. اما انسان های مومن و متقی در قلب و روح من جایگاه ویژه دارند , زیرا که در نزد او ویژه اند.
وبلاگ هایی را میخوانم, اما نه به صورت پیوسته.لذا چندان موافق پیوند نیستم. اگر هم کسی را پیوند کنم مقید میشوم پست هایش را بخوانم و برایش کامنت بگذارم. همین رابطه را هم انتظار دارم. این بدین معناست که بسیار در چهارچوب عمل میکنم و سختگیرم .لذا اگر درخواست محبت آمیز پیوندی را نمیپذیرم بدین جهت است که خواهان پیوندی عمیق هستم , نه صرفا جهت طویل کردن لیست اسامی.
با کمال شرمندگی درخواست دوستان پیام رسان در سیستم پیامکی پارسی بلاگ را نیز تائید نمیکنم,زیرا به شخصه پیام رسانی نمیکنم. اینجا فقط و فقط حرف هایی را مینویسم که از دل و ذهنم برمی خیزد , و البته نه برای بدآیند کسی , و نه برای خوش آیند کسی. اینجا فقط من هستم و او , و اگر کسی از سر لطف اینجا را میخواند و یا با من گفتگو میکند منت بر سرم گذارده و موظفم که با احترام پاسخش را بدهم.
از همه ی آنانی که با اعلام حضور یا بی اعلام حضور برای اینجا زمان صرف میکنند ممنون و سپاسگزارم و همه را به خداوند رحمان میسپارم.
او اینجاست.
